Cerkiew Zaśnięcia Bogurodzicy jest najstarszą zachowaną świątynią prawosławną w Polsce. Została wzniesiona na ruinach romańskiej budowli na przełomie XII i XIII wieku w stylu renesansowym. Główny korpus świątyni pochodzi z lat 1560-1570. Najciekawszym elementem architektonicznym świątyni dodanym w trakcie rozbudowy jest fasada z elementami neogotyckimi, która powstała po roku 1808 z fundacji Stanisława Kostki Zamoyskiego. Jest to jeden z pierwszych przypadków zastosowania neogotyku w polskim budownictwie sakralnym. W prezbiterium dokonano odkrycia dobrze zachowanej krypty, w której znajdowały się szczątki dziewięciu ciał z pucharami szklanymi. Dekoracja trumien pozwala przypuszczać, że w podziemiach cerkwi pochowani zostali dawni właściciele Szczebrzeszyna. Niestety wyposażenie wnętrza nie zachowało się. Zachowały się jedynie drzwi wejściowe z litego żelaza z datą 1560 r., od 1984 r. znajdujące się w Zamościu. W wyniku prowadzonych prac archeologicznych odkryto dwie warstwy bogatych polichromii z XVI i XVII wieku przedstawiające Apokalipsę według Św. Jana i sceny kuszenia Chrystusa. Wewnątrz cerkwi znajdują się również nowsze malowidła z XIX wieku. Świątynia jest najstarszym obiektem cerkiewnym należącym do cerkwi prawosławnej w Polsce. Obecnie znajduje się pod opieką parafii prawosławnej z Zamościa. W największe święta prawosławne sprawowane są w niej nabożeństwa. Cerkiew jest dostępna nie tylko dla wiernych podczas nabożeństw, ale również dla turystów odwiedzających Szczebrzeszyn. Cerkiew udostępniają pracownicy pobliskiego Miejskiego Domu Kultury w Szczebrzeszynie.
